De Liedjes

(Muziek start ± 5 seconden na 'play') 

Zonder ook maar te bewegen

Sta ik in de lauwe regen

Het is een regelrechte zegen

Dat niemand mijn tranen ziet

Steeds maar hoger stijgt het water

'k Ga onderuit en even later

Vraag ik me af: bestaat er

Wel een bodem van de zee?

Wat boven was is opeens onder

Ik adem water, 't is bijzonder

Dat ik me over niets verwonder

En alles neem zoals het komt

Ik zie vissen rugslag zwemmen

Neptunus zeepaarden temmen

Meerminnen violen stemmen

Een bed van zeegras wiegt me zacht

Langzaam kom ik tot bewustzijn

Tussen wrakhout langs de kustlijn

Een sliertje zeewier kust mijn

Voorhoofd, lief en vederlicht

Ik zie grijze meeuwen zweven

Helmgras in de zeebries beven

Een wandelaar aarzelt even

En hervat zijn wandeling

De zon droogt mijn natte kleren

Ik sta op om terug te keren

Naar mijn leven van weleer en

Door te gaan waar ik opgaf

Tranen hoeven niet te drogen

Het was mijn trieste onvermogen

Puur te zijn en ongelogen

Mijn gezicht te laten zien

Doelloos slenter ik door het lege huis

Jezus hangt nog maar met één hand aan het kruis

Een kastdeur staat wijd open

De platte buis

IJskoud

Alsook

Mijn hart

Gebroken

Een streepjestrui aan jouw kant van het bed

Je horloge nooit op zomertijd gezet

Een boek half uitgelezen, een rode vlek

Bloedt stil

Alsook

Mijn hart

Gebroken

Waarom is de regen toch zo droog

Waarom valt de sneeuw keihard

Waarom schijnt de zon omhoog

Waar eindigt de regenboog

Waarom klopt mijn hart

Ik weet nog hoe je klonk hoe je lachte hoe je was

Ik hoor nog steeds je zelfverzonnen woorden

Ik weet nog welke schrijver je het allerliefste las

En welke opera je nooit genoeg kon horen

Elke dag draag ik je zwarte wollen hemd

Wetend dat je nog een beetje bij me bent

Je geur al lang vervlogen, en je stem

Verstomd

Alsook

Mijn hart

Gebroken

Ik zie je kijken naar de maan van achter 't vensterglas

's Ochtends frisgewassen binnenkomen

Ik zie zoveel, maar is dat wel wie jij ook werk'lijk was

Waarom kom ik je niet tegen in mijn dromen

Waarom smaakt thee ineens zo zout

Waarom smelt het glas terwijl ik drink

Waarom is wat goed was fout

Waar eindigt het zwarte woud

Waarom klopt mijn hart 

muzikaal intermezzo

Elke nacht zie ik je staan daar bij het raam

Kan ik in gedachten steeds naar jou toe gaan

Is de band nooit verbroken, en geen traan

Gevloeid

En is

Mijn hart

En blijft

Mijn hart 

...

Met jou

Verbonden

Mijn hoofd vlakbij de vette ruit

Van buiten klinkt gedempt geluid

TL-licht filtert door mijn huid

Het trillen van het glas

Flitsende balken van een brug

Gerinkel houdt twee auto’s terug

De intercom kraakt door de lucht

De boodschap onverstaan

Vuurrode banken, net geen leer

De natte geur van herfstweer

Een haast hallucinante sfeer

Als ik naar buiten kijk

Je ogen groot

Gezicht zo wit

Een laatste blik

Een laatste dag

Niet wetend of je me nog zag

De wereld donker als een gat

Een rij van lichten vormt een pad

Naar daar waar ik geen weet van had

Voordat ik jou verloor

Terwijl het leven langs me glijdt

Is vastgevroren stil in tijd

De kijkdoos van de huis'lijkheid

Met beelden scherp als glas

Mijn ogen groot

Gezicht een vlek

Richt ik mijn blik

Op huizen ver

Of dichter langs de spoorlijn staand

De televisie flikkert zacht

Terwijl moeder naar vader lacht

Samen spelend op de grond 

Drie kinderen en een bassethond

Een man verdiept zich in de krant

Een ballpoint in zijn linkerhand

Een vrouw staat bij het open raam

Een rookwolk drijft bij haar vandaan

Dan felle lichten, een sirene

Verplegers die een vrouw meenemen

Een meisje zwaait, een deur gaat dicht

Een traan reist over mijn gezicht

Je ogen groot

Gezicht zo wit

Een laatste blik

Een laatste dag

Niet wetend of je me nog zag

Als ik herfocus, heel dichtbij

Zie ik twee ogen, die van mij

Ik sluit ze en ben even vrij

Achter een roze muur

De gele warmte van 't station

Geen mens te zien op het perron

Een trein die naast de mijne komt

Gereden fluisterzacht

En staan de treinen zij aan zij

Zie ik een wereld naast die van mij

Zo onbereikbaar en dichtbij

Het lijkt welhaast een droom

Je ogen groot

Gezicht zo wit

Een laatste blik

Vandaag de dag

Waarop ik je nog eens zien mag

Daar zit je, aan die andere kant

Twee ruiten ben ik van je hand

Verwijderd, het is een afstand

Onoverbrugbaar ver

Je draait je hoofd en kijkt me aan

Voordat de treinen verder gaan

Vormt jouw mond moeiteloos mijn naam

Een tel en je bent weg

Met ogen groot

Gezicht een lach

Een laatste blik

Een allerlaatste dag

Weet ik niet of ik jou echt zag

De sneeuw valt op mijn haren

En in die witte vlokkendans

Zie ik opeens een man staan

Heel stil en wit en bijkans

Onzichtbaar

Jij

Kijkt me aan

Ik

Staar

Maar als ik op je af loop

Je in mijn armen neem

Omhels ik niets dan vlokken

En ben ik weer alleen

De zee prikt in mijn ogen

En door die groene waterwand

Zie ik een schim die man wordt

Een jas een hoed een hand

Verschijnen

Jij

Beweegt

Ik

Wacht

Maar als ik naar je toe zwem

Je in mijn armen neem

Vang ik niet meer dan zeewier

En ben ik weer alleen

De zon verwarmt mijn lichaam

Als ik over mijn schouder kijk

Zie ik opeens een man staan

Donker en lang, opmerkelijk

Levensecht

Jij

Staat doodstil

Kaars

Recht

Maar als ik me dan omdraai

Je in mijn armen neem

Blijk jij slechts mijn schaduw

En ben ik weer alleen

Ik hoor een vogel zingen

En in die notenwaterval

Hoor ik je zacht iets zeggen

Licht, als de wind in bladeren

Gefluister

Jij

Lacht en ik

Luister

En als ik dan omhoog kijk

De bron zoek van die klank

Valt uit de lucht een veertje

Dat zacht streelt langs mijn wang  

Strelend langs mijn wang